عکاسی تئاتر
عکاسی از تئاتر ژانر مستقلی از عکاسی همانند عکاسی مستند گرا یا ذهنیت گرا نیست .و معمولا بسته به نوع دیدگاه عکاس و روش کار عکاس و عکس های تهیه شده در یکی از ژانرهای تعریف شده قرار می گیرد .عکاسی از تئاتر می تواند به صورت خبری ,مستند گرا , ذهنیت گرا انجام شود .بسته به نیاز , خود عکاس یا تهیه کننده و کارگردان عکاس می تواند با یکی از رویکردهای ذیل به عکاسی از تئاتر بپردازد .
رویکردهای معمول در عکاسی تئاتر :
1:مستند سازی تئاتر برای تهیه کننده یا کارگردان
2:پوشش خبری ,تصویری تئاتر
3:عکاسی بر اساس فرم و محتوی تئاتر
4:عکاسی ذهنیت گرا از تئاتر
عکاس در هنگام رجوع جهت عکاسی از یک تئاتر در حال اجرا ,و یا تئاتر برای اجرا باید بداند در کدام زمینه فعالیت می کند .در تمام چهار حالت گفته شده عکاس ,به کمک یک ابزار مکانیکی به نام دوربین به ثبت عینیت می پردازد اما بسته به نوع نیاز روش های عکاسی و جزییات عکاسی بسیار متفاوت است .
در بخش اول به قواعد مستند سازی تئاتر برای تهیه کننده و یا کارگردان می پردازیم .
عکاسی مزیتی بی شمار بر سایر روش های مستند سازی دارد .از جمله این مزیت ها عینیت گرا بودن عکاسی است .هر عکس تهیه شده بیشترین شباهت شمایلی را به عینیت دارد .سرعت عمل عکاسی در ثبت یک عینیت در مقایسه با سایر روش ها بالاتر و سرعت پخش آن در دنیای معاصر بی نظیر است .این کارکرد رسانه ای عکاسی مزیتی برای این نوع عکاسی کاربردی است .از دیدگاه هنری عکاسی برای مستند سازی یک تئاتر یا فیلم یا پروژه ارزشی ندارد .بلکه صرفا جهت مستند سازی به کار می رود .
در این نوع عکاسی معمولا فرآیند عکاسی مدت ها قبل از اجرای صحنه صورت می گیرد .از جلسات انتخاب بازیگران ,تست های بازیگری,تست گریم ,,آماده سازی صحنه ,دکور,عوامل پشت صحنه ,جلسات تمرین کارگردان با بازیگران ,تبلیغات محیطی ,صف تماشاچیان,استقبال مخاطبین, ساختمان محل اجرا ,صحنه هایی از کلیات اجرا ,عکس هایی از زوایای مختلف در حال اجرا ,جمع آوری دکور,استراحت بازیگران ,صحنه های خودمانی تر از پشت صحنه و اتفاقات غیر قابل پیشبینی و رخداده در حین اجراهای شبهای مختلف , عکس های یادگاری عوامل ,حضور میهمانان ویژه,عکس های دسته جمعی همه گزینه هایی هستند که عکاس می بایست در یک پروژه مستند سازی یک تئاتر مورد توجه قرار دهد .در این شیوه عکاسی عکاس از ابتدا تا انتهاجزویی از عوامل محسوب می شود .و باید حضور مداوم داشته باشد .
نکته مهم اینست که عکاس در این رویکرد باید کاملا بی طرف باشد و هدفش صرفا ثبت رخداد ها باشد .اینکه محتوی و فرم تئاتر چیست؟سبک اجرا چیست؟کدام صحنه از تئاتر بیشترین بار محتوی سناریو را به دوش می کشد ؟ودر حیطه این رویکرد از عکاسی نیست .عکاس در این رویکرد باید از لنزهای با فاصله کانونی 50 استفاده کند .عمق میدان عکس ها باید در حداقل گشادگی قرار داشته باشد .زاویه دید عکاس باید زاویه دید معمولی باشد .در تمام مدت عکاس در خدمت کارگردان و تهیه کنند ه است .عکس های حاصل می تواند به عنوان اسناد بسیار مهم تا سال ها مورد استفاده قرار گیرد .این عکس ها می توانند برای پیش تبلیغات ,تبلیغات در حین اجرا,و بررسی نقاط ضعف و قوت تئاتر استفاده شود .می توانند در رومه ها شبکه های اجتماعی و یا حتی کاتالوگ و آلبوم در کنار سایر مستندات نوشتاری تئاتر مورد استفاده قرار گیرند .این روش عکاسی که به عکاسی هنری بی توجه است و عکاسی را صرفا به عنوان رسانه ای در خدمت سایر هنرها قرار می‌دهد بی شباهت با رویکرد پست مدرنی در عکاسی نیست .عکاسی گزارش تصویری نیز بسیار مشابه همین روش است .اما بیشتر روزهای اجرا را در بر می گیرد و بیشتر در حیطه فوتوژورنالیسم و رومه نگاری مطرح است .عکاسی پشت صحنه فیلم نیز تا حد زیادی به عکاسی پشت صحنه تئاتر شبیه است .
حمیدرضا هلالی
درباره این سایت